Hırvat yazar-yönetmen Daina Pusic, senaryosunu yazıp yönettiği birinci uzun metrajı Ayrılış’ta bekâr anne Zora ile 15 yaşındaki ölümcül hasta kızı Tuesday’in ortalarındaki eşsiz bağı, sevgiyi şiirsel, gerçeküstü bir anlatımla betimliyor.
Anne-kız birbirlerine çok yakındırlar, birbirlerini çok severler. İşsiz Zora kızı için tuttuğu hastabakıcının fiyatını ödemek için meskendeki eşyaları satar. Zora’nın taksidermi dükkânına getirdiği katolik piskopos fareler setini pazarlama sahnesi çok komiktir. Her gün işe gidiyormuş üzere yapıp meskenden çıkan Zora parklarda vakit geçirir, akşam meskene döner. Bir gün Tuesday’i tüyleri çok renkli dev bir makav papağanı ziyaret eder, genç kızla konuştuktan sonra fare boyutuna küçülür.
ÖLÜM MELEĞİ İLE DOSTLUK
Tuesday onun vefat meleği olduğunu çabucak anlar. İkisi dost olurlar, sohbet ederler. Papağan Tuesday’e içini döker: “Kafamda daima sesler var, beni can almam için heryerden çağırıyorlar. Sonsuza dek bu bu türlü sürecek, sen başımın içindeki sesleri susturdun.” İkisi de alaycılığı severler, rap dinlerler, sigara içerler. Kuş sayesinde vefatın doğal bir süreç olduğunu anlayan genç kız hazır olduğunu duyumsar, hazır olmayan annesi Zora’dır. Birlikte Zora’yı hazırlamaya karar verirler. Papağan genç kıza öteki dünyanın olduğunu, Tanrı’nın insan biçiminde olmadığını söyler. “Arkanda bıraktığın yankı, miras hatıran ile yaşar” der. Zora nasıl yaşayacaksa Tuesday’de öteki dünyada o denli yaşayacatır.
Pasic, ömür, mevt, kayıp, suçluluk, inkâr, matem, kabulleniş, vedalaşma temalarını peri masalı tadında işler, müellif olduğu için diyaloglar hem doğal hem edebidir. Etraf sesleri çok yeterli tasarlanmıştır. Kamera hareketleri, yakın planlar, kesintisiz plan sekanslar tek yerde geçen sinemaya devinim katar.
Zora rolünde ünlü Saturday Night Live güldürü gösterisinde, Seinfeld, Veep güldürü dizilerinde oynayan Julia Louis-Dreyfus, Tuesday’de genç oyuncu Lola Petticrew ehil oyunculuklarıyla izleyiciyi etkilerler.
Arinzé Kene, sesiyle acı çeken, can almaktan bıkmış papağana boyut katar. Final jeneriğinde Ice Cube’un It Was a Good Day (İyi Bir Gündü) kesimini kullanan Pusic mevtin hayat kadar doğal bir süreç olduğunu vurguluyor.
KEDİ-FARE OYUNU
Hollywood Avrupa ve Asya sinemasının en güzel örneklerinin tekrar çevirimlerini yapmayı çok seviyor. James Watkins’in “Sakın Ses Çıkarma” sineması, Christian ve Mads Tafdrup’un birlikte yönettiği Danimarka sineması Speak No Evil’in (2022) yeni versiyonu.
Bu defa Hollywood elini çabuk tutmuş. Tekrar çevirimde taşlamayı, toplumsal kuralları keşfi koruyan Watkins sinemasını tansiyon sınırına benzeterek izleyicinin bol bol ürkeceğini açıklıyor.
“İlk sinemadaki sert, keskin sahneyi değiştirdim, karanlık bir final yapmadım” diyen direktör, özgün versiyondaki Danimarkalı ve Hollandalı aileleri Amerikalı ve İngiliz olarak değiştirmiş.
TOKSİK ERKEKLİK
Ben ile Louise kızları Agnes’le birlikte Toscana’da tatil yaparken İngiliz aile Paddy-Ciara-Bent’le tanışırlar. Çocukların her ikisinin de özgüven sıkıntıları vardır Ant konuşamaz, Agnes ise 12 yaşında olmasına rağmen bez tavşanından bir türlü ayrılamaz. Taban tabana zıt bu iki aile tatilde dost olurlar. Paddy onları İngiliz taşrasındaki çiftlik konutuna davet eder. Taşra yemyeşildir, tabiat mükemmeldir lakin aileler ortalarındaki bağlantı tuhaftır. Bir mühlet sonra gerginlik artar, ortam karmaşık, rahatsız edici olmaya başlar. Paddy’de James McAvoy toksik erkekliği dorukta yansıtır. Louise kocası Ben’in zayıflığı karşısında ailesini koruyan güçlü bir dişi kuşa dönüşür. Soluk kesici, tüyler ürpertici bir kedi-fare oyunu başlar. James Watkins’in yönettiği, J. McAvoy, Mackenzie Davis, Scoot McNairy, Aisling Franciosi, Alix West Lefler, Dan Hough’un oynadığı Ayrılış’ı tansiyon tipini sevenler kesinlikle izlesinler.
Kaynak : Cumhuriyet.com
