Anadolu Üniversitesi Basın ve Halkla Alakalar Kısmında tamamladığı lisans eğitiminin akabinde 1993 yılında üniversite bünyesinde işçi olarak işe başlayan Hayri Ergin, kısa müddet sonra Sinema Anadolu’da makinist olarak görevlendirildi. Aldığı eğitimle sinema makinesinin çalışma prensiplerini kavrayan Ergin, kendisine tahsis edilen odada periyodun kömürlü makinesiyle mesleğine adım attı.
Gösterime giren birçok sineması odasındaki pencereden öğrencilerle izleyen Ergin, sinemaya tutkuyla bağlandı. Öğrenci, akademisyen ve kent sakinlerini yeni sinemalarla buluşturma misyonuyla ilerleyen Sinema Anadolu’yu meskeni üzere benimseyen Ergin, uzun yıllar sinemanın usta isimlerini, siyah beyaz ve renkli sinemaları beyaz perdeye yansıttı.
Film gösterim teknolojilerindeki değişimlerden geri kalmayan Ergin, kömürlü makineyle başladığı mesleğinde dijital makineleri de öğrendi. Odasına kurduğu tezgahta 35 milimetre formatlı eski devir sinemalarını gösterime hazırlayan Ergin, 32 yıllık meslek hayatında 2 bin 500’e yakın eski ve yeni periyot sinemasını sinemaseverlerle buluşturdu.
Üniversitedeki şenlik periyotlarında bir hafta boyunca günde 5 farklı sineması beyaz perdeye aktaran Ergin, meskeni üzere gördüğü makinist odasıyla adeta özdeşleşti.
“FİLM SEYRETMEYİ, SİNEMAYI ÇOK SEVİYORDUM”
Makinist Hayri Ergin, yıllardır “sıfır hata” prensibiyle çalışmaya ihtimam gösterdiğini söyledi. Sinemaseverlere sunduğu tüm sinemaları kendisinin de izlediğini anlatan, şöyle konuştu:
“Film seyretmeyi, sinemayı çok seviyordum. Tesadüfen buraya düştüm. Burada çok sinema seyrettim. Hala seyrediyorum. Oynattığım sinemaların içinde seyretmediğim çok enderdir. Hasta yahut yorgun değilsem çabucak hemen bütün sinemaları seyretmişimdir. Seyirci içeriye girip, üstte sineması başlattığımda güya ben aşağıdaki seyirciler üzere olurum, onlarla bütünleşmiş hissederim. Her seans çok kalabalık olmaz, az kişinin katıldığı seanslarda canım sıkılır, ne kadar fazla kişi gelirse o kadar sevinirim.”
Ergin, üniversiteye ulaşan eski devir sinemalarını büyük bir titizlikle gösterime hazırladığını vurguladı.
“EĞİTİMİNİ ALMADIM, ÇALIŞARAK VAKİTLE ÖĞRENDİM”
Eski sinemaları düzenlemeyi de vakitle öğrendiğini aktaran Ergin, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Filmler bazen makinelerden geçerken kopmalar yahut yırtılmalar olabiliyor. Ses bandında külfetler olabiliyor. Bunları görüp temizlemek gerekiyor. Bunların özel prosedürleri var. Küçük kesimlerle kesmek zorundasınız, şayet dişleri kırıksa özel bir bantlama sistemiyle yapmak zorundasınız. Makineden geçer mi geçmez mi, nerede kopar bunu düzgün analiz etmeniz gerekiyor. Bunun bir eğitimini almadım, çalışarak vakitle öğrendim. Odamdaki tezgahta birleştirme sürecini yapıyorum. Her sinema yapılır ve sökülür, zira onların tekrar kutulara girmesi gerekiyor. Bütün makinistler böyledir. Sineması yapar, gösterimden sonra söker ve geri gönderir. Sinema bittiğinde makarasını tekrar başa almanız gerekiyor. Tezgahımda bu süreçleri yapıyorum.”
“SİNEMA ANADOLU BENİM DÜNYAM”
Hayri Ergin, emektarı olduğu sinemanın kendisine çok şey kattığının ve hoş anılar biriktirdiğinin altını çizdi. Sinema Anadolu’nun kendisinde başka bir yeri olduğunu belirten Ergin, “Makinistlik çok başkadır, herkes sevemez zira gürültülü, kışın soğuk, yazın sıcak bir ortamda olabilmek için sinemayı sevmek gerekiyor. Yalnızca ‘işimi yapayım’ başıyla çalışırsanız bir şey çıkmaz oradan. Oturursun sineması başlatırsın, bitince kapatıp meskenine gidersin. Bu çok sıkıcı bir şey olur. Lakin sineması seyredersen, değerlendirirsen, çıkışta gençlerle bir şey konuşursan, bir şeyler paylaşırsan burası enteresan bir yer olur.” dedi.
Ergin, üniversiteye çok paha verdiğini, buranın kendini geliştirdiği, okuduğu ve işe başladığı yer olduğunu anlatarak, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Çocuklarım iş yoğunluğundan ötürü vakit zaman şikayet etse de bu işi sevdiğimi bildikleri için çok sorun olmuyor. Burası benim için başka bir dünya, bana çok şey kattı. Ailem ve Sinema Anadolu dünyada önemsediğim iki şey. Türkan Şoray’lar, Ediz Hun’lar, Cem Yılmaz’lar, Yılmaz Erdoğan’lar, Tarık Akan’lar, Kadir İnanır’lar, Eskişehir Sinema Şenliği’nde onur konuklarımızdı. Onları görmek bile benim için değişik ve pahalı.”
