Ben artık yaşlı bir kurdum, yaşlı kurtlar sükûnet isterler. Alain Delon
Sinema tarihinin en değerli direktörleri Luchino Visconti, René Clément, Joseph Losey, Louis Malle, Michelangelo Antonioni, Jean-Pierre Melville, Jean-Luc Godard, Henri Verneuil, Bertrand Blier, Valerio Zurlini, Patrice Leconte ile çalışan oyuncu, direktör, senarist, üretimci Alain Delon; 1935’te Sceaux’da doğdu. Annesiyle babası, Alain dört yaşındayken ayrıldılar. “Babam bizim için hem her şeydi hem de hiçbir şey. Onun işlerinden haberimiz olmazdı, sıra dışıydı, serüvenciydi. Bir gün annemle tanıştı sonra da çekip gitti” diyerek tanımlamıştı babasını Alain Delon. Hoşlar hoşu annesi Edith, çocuk bakıcılığı yaptığı için oğlunu bir aileye evlatlık verdi.
MUTSUZ ÇOCUKLUK DÖNEMİ
“Geçici ailemin konutu tutukevinin tam karşısındaydı, oyun alanım hapishane avlusuydu, arkadaşlarım gardiyanların çocuklarıydı. Büyürken yeni aileme sorun verdiğim için Katolik okuluna yatılı gönderildim. Annem de diğeriyle evlenip şarküteri dükkânı işletti, bir kız kardeşim oldu. Kendimi bir hayvan üzere yalnız, kimsesiz hissettim” diyen Alain; mutsuz çocukluğundan, Fransız taşrasından kurtulmak için 17 yaşında Deniz Kuvvetleri’ne girdi. Çinhindi savaşında paraşütçüydü, savaş bitince ülkesine döndü, gelip süreksiz çok sayıda işte çalıştı.
FRANSIZ SİNEMASININ YILDIZI OLDU
Yönetmen Yves Allégret, “Kadın Karışırsa” (1957) sinemasında ona ufak bir rol verdi. Sinemaya tesadüf sonucu girdi, yıllardır Fransız sinemasının beklediği jönprömiye idi adeta. “Christine”de (1958) birlikte oynadığı, aşk yaşadığı Romy Schneider ile tiyatro-film yönetmeni Visconti’nin sahneye koyduğu “Ne Yazık ki Fahişe”de oynadı. René Clément’nın “Kızgın Güneş” (1960) sinemasındaki melek yüzlü şeytan Bay Ripley rolüyle yıldız pozisyonuna yükseldi. Visconti, “Rocco ve Kardeşleri”nde ona başrol verdi. Delon’un buradaki içe dönük, ekonomik oyunu, tesirli yüzü onu unutulmaz kıldı. 1962-63 yıllarında “Batan Güneş”te Michelangelo Antonioni, “Leopar”da yine Visconti’yle, “Vurgun”da Jean-Pierre Melville ile çalıştı.
ADI SKANDALLARA KARIŞTI
Birlikte çalıştığı direktörleri baba üzere gören oyuncu Visconti’yi “Rolü yorumunuza bırakmaz. Bir oyuncudan hep kendi istediğini alır. Bir ressam titizliğiyle sinemasını yönetir”, Melville’i “Düş gücü fevkaladedir. Başında var olmayan gizemli polis karakolları yaratır”, Clement’i “Sahne bitiminde yanınıza bir çocuk üzere yaklaşır, teşekkür eder” cümleleriyle tanımladı. Nathalie Canovas ile evlendi (1964), oğlu Anthony dünyaya geldi. Çiftin ismi 60’larda “cinayet-uyuşturucuseks” skandalına karıştı, Delon’un muhafazasının cesedi çöpte bulunmuştu. Soruşturmada kendini aklayan aktörün dünya çapındaki ününe gölge düşmedi. Hayranlarının gözünde o daima sert, bıçkın, kabadayı, uçarı karakterlerin adamıydı. Nathalie’den boşanıp “Oyuk Gözler” (1968) oyununda sahneye çıktı. Mayıs 68 olaylarından dolayı tiyatro kapanınca uzun münasebet yaşayacağı Mireille Darc’la tanıştı, boks maçları düzenledi, at yarışlarına katıldı. Ticari gişe getirisini yitirmek istemedi, tıpkı vakitte Joseph Losey’in Mr. Klein (Kaderini Arayan Adam/1976) oynadı, imalcisi oldu. Bay Klein rolünde ehil bir performans sergiledi. Kendi markasını yarattı (1978), erkek ve bayan parfümleri üretti; bunu saat, gözlük, giysi, sigara, ofis materyalleri, konut eşyaları izledi. 1964’ten 1992’ye dek 26 sinemanın yapımcılığını üstlendi. “Bir Aynasızın Postu İçin”de (1981) oyuncu, üretimci ve direktördü. Bertrand Blier’nin “Notre Histoire”ındaki (Ayrı Odalar/ 1984) güçlü yorumuyla en yeterli erkek oyuncu César’ını aldı.
‘GİZEMLİ BİR YALNIZLIĞA SAHİPTİ’
Meslek ömrü boyunca kitleleri olduğu kadar seçkinleri de etkilemek isteyen aktör seviyeli üretimlerin yanı sıra tecimsel aksiyonlarda da yer aldı. “Sinemada geldiğim bu noktayı sanırım annem Edith’e borçluyum. Ona daima Alain ne hoş bir çocuk derlerdi. Annemin aşk çocuğuydum ben. Acılarıma, uzun süren yalnızlığıma rağmen beni daima güçlü kılan içimde taşıdığım, dışsal olarak algılanmayan yanım oldu. La Piscine’den (Sen Benimsin/1968) sonra kendimi farklı bulmaya başladım” diyen Delon’un model müzikçi Rosalie Van Breemen’den çocukları Anouchka ve Alain-Fabien doğdu. Kendi ismiyle babasının ismi birlikteydi, geçmişiyle barışmış üzereydi. Felsefeci-yazar Bernard Henri Lévy, “Gündüz ve Gece”de onunla çalıştı. “Kimine nazaran o çok medyatikti, bayanların Tanrı’sıydı. Bence çağımıza has farklı bir kişilik. Bu kadar çok şey yaşayan, çeşitli işler deneyen, sayısız hayranı olan biri nasıl oluyor da bu kadar gizemli bir yalnızlığa sahip olabiliyor” demişti Henri Lévy. “Sinemada söyleyebileceğim her şeyi söyledim. Mesleğim tam gerimde uzanıyor. Ben artık yaşlı bir kurdum ve yaşlı kurtlar sükûnet isterler” diyerek 18 Ağustos günü, 88 yaşında yaşama veda etti Alain Delon.
Kaynak : Cumhuriyet.com
